Vorig jaar zomer.. Heerlijk in m'n uppie uren banjeren door het water van een afgelegen rivier in Frankrijk. Spetters en af en toe een duik verkoelen mijn huid, de lauwe wind stoeit met mijn haar en zorg voor onuitkambare klitten die alleen met liters anti-klit nog zijn te ontwarren! Het geruis van het water neemt toe en af bij iedere stroomversnelling.. Dan stroom het water snel en dan weer rustig.. dan is de rivier breed en dan weer smal en half droog.. Heerlijk!
Na uren lopen door het water en over wiebelende stenen te balanceren, neem ik een pauze in het enige kleine stukje schaduw wat ik tegen kom van een grote boom, die zijn wortels diep in de keien probeert vast te zetten maar toch al aardig scheef over het water staat. Ik eet wat lekkers en drink wat water uit mijn flesje en kijk rustig om me heen wat ik allemaal zie.. Wat is het mooi allemaal.. Stromend helder water, overal mooie ronde rivier keien om me heen, struiken, bomen, een blauwe lucht met een fel gloeiende zon en in de verte hoge bergen.. ik word helemaal ZEN en geniet! Ik luister nog even naar de krekels die druk herrie maken en ik ga weer verder op avontuur.
Nadat ik mijn schaduw plekje verliet en de gloeiende zon weer op mijn schouders voelde branden, hoorde ik na enige tijd in de verte stemmen.. Ik wist, ..ik ben niet meer alleen.. Mijn buik ging weer in 'inhoudbare' stand en mijn stappen werden charmanter op de rivierkeien geplaatst. Langzaam liep ik de bocht van de rivier in en zag een vervallen maar toch mooie grote hut langs de oevers staan, gemaakt van aangespoelde takken en balken.. terwijl ik denk wat een mooie schaduw plek! ..zie ik nog net een man met grote ogen wegduiken.. en bij mijn 2 volgende stappen volgde een 2e man die gebogen en gehaast achter de rots kroop, die mooi midden in de rivier lag te schitteren. In een snel moment neem ik de twee mannen en hun vreemde bewegingen in me op en heel snel bedacht ik een ontsnapping plan.. Want wat deden ze opvallend vreemd! Ik ren gewoon keihard weg..al breek ik m'n enkels.. je weet immers nooit.. ja.. dat was mijn ontsnapping plan. En op het moment dat ik me omdraai en weer snel terug de rivier stroomopwaarts wil gaan, zie ik 1 man schichtig 2 zwembroeken van de rots afgritsen! Nu snap ik hun angstige ogen.. Ze waren naakt aan het zwemmen. Gelukkig! Ze waren banger voor mij dan ik voor hun! Een goed teken en ik vertraagde gerust mijn pas zonder mijn enkels te breken en keek af en toe om, maar zag geen teken van leven meer. Verscholen achter de rots werden er nu ws onhandig en gehaast zwembroeken aangetrokken
Met een glimlach op mijn mond liep ik terug stroomopwaarts. Mijn tocht was op zijn eind gekomen en moet nog uren terug lopen. Ik zie het beeld steeds voor me en in de hoop dat ik ze niet te veel gestoord heb en angst heb aangejaagd, moet ik steeds weer lachen. Vanavond lachen ze ws ook om hun avontuur. Welke malloot loopt er nu eenzaam en verlaten km's langs de rivier!? Het was duidelijk dat ze dit bezoek niet gewend waren..
