Jaren ging ik elke dag langs bij mijn ouders op de graafplaats en bracht elke week verse bloemen. Ik was daar een 'berucht' persoon aan worden en de bloemist was blij met mij! Sprak daar met iedereen, van de tuinmannen, begravenisondernemer Martin tot de bezoekers van hun dierbaren. Zelfs een keer een vakantie oppas gedaan. Het graf bijhouden voor iemand die een tijdje weg zou gaan. Ik vond het prima, ik was er toch en het gaf me rust.
Pas toen ik meer op school bij Boy ging helpen kon ik dit patroon verbreken. Tot ik nu uiteindelijk nog maar af en toe langs ga en de bloemen ververs. Maar het is goed zo.. ik herdenk ze thuis met een mooie foto, bloem en kaarsje op de haard, ookal mis ik de gesprekjes met sommige mensen nog wel. Ondanks er veel verdriet is op deze plaats, gaf mij het een fijn gevoel er te zijn en waren het fijne jart verwarmde gesprekjes.
Wat een troosteloze bedoening is het nu.. Precies wanneer ik de begraafplaats oploop gaat het regenen en de wind voelt koud. Er lopen nog 2 mensen met gebogen schouders over de begraafplaats, alsof de regen hen dan zo niet zou kunnen raken. Kort is er oogcontact en begroeten elkaar en vervolgen ons pad.
Kerst was de laatste dag dat ik er was en zie nog best veel kerstattributen bij de stenen in de perkjes liggen of ballen die weggewaaid zijn naar de buren. Ik kom aan bij paps en mams. Kijk naar het saaie en best verwaarloosde perkje. Als je iedere dag kwam kon je dat mooi bijhouden. Dit voorjaar moeten we dus toch gaan kijken naar een iets onderhoudsvrij tuintje, ookal hield pa van een wilde tuin! Ik vervang de kerskrans met mooie rode strik, die nog in goede staat is en eigenlijk zonde is om weg te gooien, voor lieve rode bloemetjes. Veeg de steen nog even schoon en haal wat dode blaadjes weg. Ik werp nog een paar blikken op de steen en herinneringen schieten door mijn hoofd. Niet echt verdrietig meer, maar een goed gevoel! Ik mis ze natuurlijk wel, maar had een fijne tijd met hen en ben ze daar nog altijd dankbaar voor! Met een tevrede kleine glimlach op mijn mond draai ik me om en loop over het grindpad terug naar mijn auto. Dag pap, dag mam.. tot over een tijdje weer xxx
