'Het was bij ons echt liefde op het eerste gezicht.' 'Zou zij soms een oogje op hem hebben?' 'Toen jij op me afliep, me aankeek en 'hallo' zei, dat was het moment waarop ik verliefd op je werd.'
Zwijmelen bij de herinnering aan twee reebruine ogen, smelten onder de blik van een stel heldergroene kijkers, blauwe ogen als meren om in te verdrinken... Wat is dat toch, met die ogen van ons?
Geschiedenisboeken, de Bijbel, liefdesgedichten en songteksten: allemaal kunnen ze erover vertellen, over de macht van een paar ogen. Ogen die hoofden op hol kunnen jagen, harten laten overslaan en zweet spontaan doen uitbreken. De kracht van een blik kan zelfs zo intens zijn, dat het onverdraaglijk wordt. 'Wend je ogen van mij af, ze verwarren mij.' smeekt de jongen zijn meisje in het Hooglied. Hij kan er gewoon niet meer tegen! Wat hebben ogen toch voor geheim?
In de liefde spelen de ogen een belangrijke rol. Meteen al aan het begin, in die prille fase van verovering en ontluikende verliefdheid, doen ze volop mee. Aankijken, wegkijken, weer kijken, de blik vangen en vasthouden: het subtiele spel van de aantrekkingskracht verloopt grotendeels via de ogen. Eenmaal dolverliefd en stapelgelukkig kunnen we onze ogen niet meer van elkaar afhouden. En ook in een jarenlange relatie is de rol van de ogen niet uitgespeeld. Als geliefden elkaars ogen blijven zoeken, blijven hun harten verbonden en droogt hun verlangen naar elkaar niet op.
Ogen zijn de vensters van ons hart. Dat is hun geheim! Als je iemand aankijkt, kun je als het ware door zijn ogen heen naar binnen kijken, net als door een raam. En niet voor niets luidt het spreekwoord: één blik zegt meer dan duizend woorden. Onze ogen zeggen wat er in ons hart leeft en wat er omgaat in onze ziel. Ze vertellen wie we zijn, in de kern van ons bestaan. Dat gaat enorm diep.
En dat maakt dat we ons onder de blik van een ander heel kwetsbaar kunnen voelen. Daarom is het in onze maatschappij not-done om mensen aan te staren. We ervaren het als een inbreuk op ons wezen als iemand ons langer dan een paar seconden aankijkt. Daar worden we onrustig van. We wenden onze ogen van zo'n 'indringer' af; het is te intiem. Maar de liefde vormt daarop de uitzondering. In de liefde speelt de angst voor de medemens immers geen rol. Intimiteit voelt dan niet als een bedreiging, maar juist als een bevestiging van onze eigenheid. 'Ogenspel is voor geliefden', formuleerde Willem Barnard het zo mooi.
'Doe wat verliefde mensen doen', is mijn advies aan iedereen die zich afvraagt hoe een lange relatie spannend kan blijven. Nou, als er iets is wat verliefde mensen doen, dan is dat wel oog-contact maken! En wat voor contact! Het verlangen naar elkaar kan zo dicht aan de oppervlakte liggen dat omstanders er hun eigen ogen voor neerslaan. Zo fel is die verliefde hunkering om de ander te leren doorgronden en om helemaal samen te gaan.
(Niet van mezelf maar zo mooi geschreven dat ik het met jullie wil delen)
