Rode wangen van schaamte, waarschijnlijk zo rood als de Rode Rozen van paps Rozentuin.

Ik rij al x keren langs het oude huis van mijn ouders (beiden zijn overleden en huis stond te koop via verhuurder) en zie pap's zijn mooie rode rozen in de tuin flink groeien en elke x denk ik... 'zal ik er 1 plukken om bij het graf te leggen?!' ...nu reed ik er weer langs en in een opwelling parkeerde ik de auto. ''JA, NU ga ik het doen!' Niemand die het ziet en niemand die 1 roos mist... er woont tenslotte nog niemand... Als een dief sloop ik de voortuin in en begaf me zelf tussen de rozenstruiken... stoeiend met de doornen in mijn vingers en spinnen webben in mijn haren, had ik er maar gelijk 2 geplukt.. 1 voor paps en 1 voor mams. ..MAAR op dat moment........ ..ging de voordeur open en stonden er 2 mannen in een mooi pak en glimmende schoenen me aan te kijken !!! OH MY GOSSIE!! Wat wilde ik nu heel graag dat de grond onder mijn voetjes in goedkope rose slippertjes met veel te veel glitters en steentjes tussen de klimop weg zou zakken en ik ontvindbaar zou zijn!! Zelfverzekerd zeg ik: "Dag.., let maar niet op mij.. ik ben zo weer weg hoor" terwijl ik een pluk haar los ruk dat verstrikt zit aan een tak van de rozen, van schaamte voelde ik niet eens of het pijn deed. Alsof er niks aan de hand was zette ik een zo zelfverzekerd mogelijke glimlach op, terwijl ik het liefs hard was gaan huilen!! ;).. ik bedenk nog snel hoe ik deze rare situatie ongedaan kan maken: *1. hard wegrennen.. *2. me verstoppen achter de rozen.. *3. kan geen betere oplossing verzinnen. Nee... het lukt echt niet meer, ik was er gloeiend bij. Ik sta als een klein kind een beetje sprakeloos en verstijfd achter de rozenstruik onhandig naar de 2 mooiste rozen in mijn handen te kijken, tot dat een van de heren vraagt of ik hier woon..(stomme vraag zeg!) Ik zeg: "nee, nu niet meer, maar wel gedaan... het is het huis van mijn ouders" en legde uit waarom ik rozen aan het plukken was. Gelukkig bleven ze aardig en lachtte ze me vriendelijk toe en ik mocht alle rozen plukken die ik wilde!! "Nou nee dank u.. misschien een andere keer, heel erg bedankt hoor", zeg ik stoer terwijl mijn hartslag 600 over 300 is!! Voorzichtig kwam ik achter de rozenstruik vandaan en hoopte ik dat mijn slippers aan mijn voeten zouden blijven zitten niet tussen tussen het klimop zoek zouden raken. Ik kon nu niet zoeken... ik MOEST daar zo snel mogelijk WEG!! Snel draaide ik me om en voelde 4 ogen in mijn rug prikken. Met mijn tenen klemde ik mijn slippers extra goed vast en ik versnelde mijn pas en hoopte niet te struikelen en dook zonder om te kijken in mijn autootje ..pffff ..starten en GAS! WEG!Waaaarooomm heb ik dit nu weer!!?! Volgende keer x pluk ik ze in de avond, als makelaars vrij zijn...